Het huidige Heineken etiket zoals wij dat nu wereldwijd kennen, heeft een lange historie. De oorsprong van dit etiket gaat terug tot zeker 1883. Het wordt gekenmerkt door een ovale basisvorm met als hoofdkleur het typerende Heineken-groen. Prominent aanwezig zijn de vijfpuntige ster en de zwarte horizontale balk, een banderol met omgeklapte uiteinden.

 

Langzaamaan vulde het etiket zich met de vermelding van de prijzen die werden gewonnen: een gouden medaille in 1875, een ‘diplome d’honneur’ in Amsterdam in 1883, een ‘grand prix’ op de wereldtentoonstelling in Parijs in 1889 gevolgd door nog weer een eervolle prijs in 1900.

In de jaren dertig van de 20ste eeuw wordt voor de Nederlandse markt een afwijkend rechthoekig etiket geïntroduceerd met een grote vijfpuntige ster die rood wordt ingekleurd. Hiermee doet de rode ster op het etiket zijn intrede, ook op het groene exportetiket.

 

In de jaren vijftig van de vorige eeuw staat de rode ster echter in veel landen symbool voor het communisme en zo wordt de rode ster op het exportetiket in sommige landen weer wit, hier en daar met een rood randje.
Het rode randje wordt in de loop van de jaren weer steeds prominenter tot in 1991 op alle export etiketten weer een volledig rode ster prijkt.

 

Alfred Heineken besluit in 1954 om het groene exportetiket ook voor de binnenlandse markt te gaan gebruiken. Dat is ook het moment dat de naam van het product voortaan niet langer op de zwarte balk staat: de naam van het bier wordt definitief vervangen door de naam van Heineken.
En omdat Heineken zijn naam een gezellige uitstraling wilde geven, verving hij de hoofdletters door kleine letters en werd de ‘E’ een ‘lachende e’ door ze een fractie te kantelen.
Sindsdien is de ontwikkeling van het etiket onverminderd doorgegaan. Maar de ‘lachende e’ is tijdloos.

 

 

 

Gerelateerde afbeeldingen: