INFO

Prikklok 

Jundes Industrieuhren und Anzeigesysteme GmbH 

950-1960 

metaal 

x b 24,5 x d 18,5 cm

 

26034.jpg

Prikje d’rin, prikje eruit

Wie kent ‘m nog: de prikklok? Dit degelijke Duitse exemplaar was hoogstwaarschijnlijk in gebruik bij de Heineken-brouwerij in Den Bosch. Het mechanische apparaat registreerde wanneer een personeelslid binnenkwam en weer wegging. Daartoe stak de werknemer een kartonnen kaart in de opening en draaide aan de hendel voor een stempel van datum en tijd. Daarna ging de prikkaart terug in het kaartenbord. 
 
Zo’n prikklok bevond zich bij de toegang naar de werkruimte of afdeling. Heineken hanteerde aparte systemen voor het personeel van de brouwerij en dat in de kantoren. De prikklok is een fenomeen uit de tweede helft van de 19de eeuw, de bloeitijd van de industrialisatie. Ruim een eeuw lang bleef het apparaat een vertrouwd verschijnsel, eerst in fabrieken en later op de werkvloer van vrijwel alle grote bedrijven.

Controle

Zo hielden werkgevers gemakkelijker zicht op het doen en laten van hun personeel, wat zeker in grote fabrieken met talloze arbeiders nogal een uitdaging was. Een foto van een prikklokcontrole bij Heineken Rotterdam bewijst dat ze het in- en uitklokken bovendien goed in de gaten hielden. Iets wat toen volkomen was geaccepteerd, ook bij de werknemers zelf.

De portiersloge van Heineken Rotterdam met naast de trap de prikklok en de kaartenborden, 1945

Structuur

Een ander antiek middel om de structuur op de werkvloer te garanderen, is deze moederklok met elektromotor uit de portiersloge van de Amsterdamse Heineken-brouwerij. De twee kleine wijzerplaten (met uren en dagen van de week én dag- en nachtindicatie) werden via schroefjes in de gaatjes geprogrammeerd om de uurwerken elders in het gebouw aan te sturen - voor specifieke momenten tijdens de werkdag, zoals de bel voor de koffiepauze.

Arbeid en ontzag

Beide apparaten zijn overblijfselen van een tijdperk waarin arbeid in Nederland gold als belangrijkste zingever in een mensenleven. Waarin hiërarchie een vast gegeven was en ‘lageren’ op de maatschappelijke ladder leerden ontzag te hebben voor hoger geplaatsten. Met de welvaart en individualisering van de jaren 1960 kregen steeds meer mensen een hekel aan zulke directieve systemen. Toch zijn ze nooit helemaal verdwenen.  

Digitaal

In de jaren 90 gingen steeds meer bedrijven, ook Heineken, over op digitale tijdregistratiesystemen. Werknemers moesten een nummer invoeren, een magneetkaart of -badge bij het apparaat houden, een vinger op een sensor leggen of zelfs een 3D-scan laten maken van het gezicht. Wekelijks ontving iedereen een werktijdenoverzicht. Wel bleven veel organisaties bijhouden wanneer werknemers in- en uitchecken. Tegenwoordig gebeurt dat vooral om te zien of iemand ‘in huis’ is. Zeker sinds de covid-periode werkt veel kantoorpersoneel regelmatig thuis. Daarnaast is monitoring ook simpelweg een veiligheidskwestie: wie is aanwezig in het gebouw in geval van een calamiteit?

Whooops!

Something went wrong while loading the collection, please try again to get a better experience.

RETRY